Taupo, ohakune, twee great walks en lord of the ri

Na rotorua ben ik naar taupo gegaan waar ik s avonds met bijna alle jongeren uit de bus op een zeilboot ben gegaan om de zonsondergang vanaf het water te zien en naar rotstekeningen van de Maori te gaan. Was beide erg mooi.
Na taupo via whakapapa (waar Peter Jackson verbleef tijdens de opnamen van the hobbit en the lord of the rings) naar ohakune gegaan. Daar met Marleen herenigd en een heerlijk klets/meidenavondje gehouden. Top:)
Dag erna (02/02) 6 tonnen voor op de kano geregeld voor onze driedaagse kano, great walk, tocht op de whanganui river. De laatste boodschapjes gedaan en al onze spullen in de tonnen gepakt voor de volgende dag.
Om 06.00uur ontbeten en om 07.00 door kanoverhuurbedrijf naar het begin gebracht, wat ongeveer nog een uur rijden was.
Nog instructies gekregen en reddingsvesten die we ten alle tijden aan moesten hebben. Vervolgens 39!!! Km kano gevaren in een tweepersoons kano met Tom en Marleen had haar eigen kayak. De omgeving was super! Mooi groen, hoge rotswanden, enorm veel watervallen en ook nog fantastisch weer. We hadden er ongeveer 6uur over gedaan inclusief lunch pauze.
Bij aankomst nog even het water ingegaan maar moesten wel voorzichtig doen want er was een behoorlijke stroming.
Hoewel de tweede kanodag bijna de helft van de afstand was, was het veel vermoeiender omdat er amper tot geen stroming stond. Het miezerde voortdurend en er stond een behoorlijke tegenwind. Op 2/3 geluncht en een wandeling, yes even de benen strekken:), naar de bridge to nowhere gemaakt. Een brug, zoals de naam het al zegt, die nergens toe leidt.
Vandaag hadden we er 8 1/2 uur over gedaan. Dat zegt dus wel iets over de snelheid waarmee we (niet) vooruit gingen.
Bij aankomst vroeg de hutbeheerder, een Maori, of we aan zijn begroeting mee wilden doen. Natuurlijk wilden wij dat wel;) wat inhield dat Tom, als de man van onze groep, ons voor moest stellen: wie we waren, waar we vandaan kwamen, waarom we deze tocht deden en wat we er van vonden. Vervolgens moesten Marleen en ik een lied zingen die met de rivier, het kanoën, te maken had. Omdat we niet echt zin hadden in iets moeilijks, zongen we Berend botje:p hij vond het erg leuk!
Er deden ook nog twee andere groepen mee, die hetzelfde moesten doen.
Tot slot voerde hij de haka, een Maori dans om de vijand te verjagen, uit. Blijft bijzonder en leuk om te zien.
Als eindgroet moesten we om de beurt met elkaar neuzen, zoals de Maori doen. Erg aparte ervaring.
De laatste dag ging gelukkig weer wat sneller doordat er een aantal versnelde stromingen waren. We gingen wel een paar keer bijna om en kregen emmers water in onze kano..
Bijna op het eind kwamen we ook nog vast te zitten omdat er grote keien in het ondiepe water lagen die we niet hadden gezien. Gelukkig, na een hele tijd, ons eruit gekregen.
Bij de 50/50 bocht, waar de helft van de kano's en kajaks omgaan, was het even spannend maar het ging goed:)
Vervolgens met alles teruggebracht naar ohakune.
06/02 was een nationale feestdag waarop namelijk het contract tussen Engeland en de Maori is getekend.
Helaas was er in het dorp waar wij waren, niets te doen:(
Ik besloot maar een goede slaapzak voor de volgende tochten te kopen omdat ik het enorm koud had gehad in de hutten.
Boodschappen gehaald voor de volgende driedaagse tocht van morgen en rest van de dag bijgekomen.
Om 07.20 door een busje opgehaald, die ons naar de start van onze derde great walk, the tongariro northen circuit, bracht.
Daar aangekomen waren er duizenden (niet overdreven) toeristen, in een 'kamelen' stoet aan het lopen, en wij waren er twee van... We zagen gelijk waarom er zoveel toeristen waren want het landschap was super!
Om 08.30 startten we de tocht.
Na ong. 2 Uur lopen kwamen we aan de voet van mount ngauruhoe, oftewel mount doom uit lord of the rings terecht.
We besloten, zo stoer als we waren, de klim naar de top te wagen. Op 1/3 zat ik er al doorheen maar wilde perse de top halen dus klauterde stug door. Aangezien het een vulkaan was, waren het allemaal los lava gesteente, gruis en enorme rotsblokken die er lagen. Op 2/3 met Tom nog even een scène uit de film nagedaan en gehoopt dat de adelaars ons op zouden pikken. Maar helaas.... Op 3/3, de top, was ik zooooo blij dat ik het gedaan had. Wauw!! Bijna geen woorden voor. Het was fantastisch om de krater van een vulkaan te zien en aan de rand miljoenen ijspegels, waanzinnig. Hadden vanuit daar uitzicht op ruapehu. Die ook erg mooi was, met een laag sneeuw erop. Nog klein stukje op de rand van de vulkaan gelopen voor we onze, levensgevaarlijke, weg naar beneden waagden. Omdat er dus geen vaste grond was, gleed je voortdurend weg. De truck was om je je zo snel mogelijk naar beneden te banen, zonder stenen op je te krijgen. Als er een gigantische kei met grote snelheid naar beneden kwam hoorde je in de verte 'rock', waarna het door iedereen herhaalt werd. Zo ontkwam je eraan onderuit te worden geschept. Na een steile klim van 2uur en een nog steilere afdaling van een klein half uur, waren we weer terug bij onze backpacks. (Ja die hadden bij de voet achtergelaten, zodat we ons niet helemaal aftakelde). Het was zo gaaf!!!
En toen moesten we nog 3a4 uur verder met nog een pittige klim en daarna down, down en nog eens down tot we de laatste 5km weer vlak mochten lopen. Na, voor een groot gedeelte te hadden afgedaald, kwamen we bij drie kleine meren aan, de emarald lakes, met super mooie kleuren. Niet te beschrijven hoe mooi! Met uitzicht op the blue lake. (Voor degene die de caumasee in Zwitserland kennen, het leek daar op maar dan nog vele malen mooier)
Uiteindelijk om 19.00 aangekomen bij onze hut, oturere. Wat waren we blij!
Het was een top dag met ontzettend goed weer en uitzicht.

Dag 2.
Na een half slapeloze nacht door een man die zoo hard snurkte, waarvan ik niet wist dat het zo luid kon, en de warmte in de hut, uitgebreid ontbeten. Tenminste qua tijd;) want ons standaard "tocht-ontbijt" is 2sneetjes brood met honing of salami en 1 sneetje roggebrood met pindakaas.
Om 11.00uur vertrokken we uiteindelijk richting waihohonu hut, onze volgende slaapplek. Na een lang stuk vlak, werd het wat heuvelachtiger tot we een pittige klim in een bos moesten doen en vervolgens op een zanderig stuk weer naar beneden moesten struinden. De omgeving bleef waanzinnig. Hoewel het een korte tocht was, vooral in vergelijking met gisteren, waren we toch erg blij bij de hut aan te komen om 15.00uur. Geluncht met hetzelfde als het ontbijt en daarna van de omgeving genoten. Wat een plaatje.
Net voor de zonsondergang nog een stukje gelopen en genoten van het mooie uitzicht. Na het eten gelijk gaan slapen.
Helaas weer een gebroken nacht door, dit keer, twee snurkende mannen die wel een wedstrijd leken te doen.
De derde dag was ong. 16km vlak. In het begin was miezer en halverwege kwam er een grote mistbank waardoor we niet veel meer zagen, daardoor niet duizenden foto's maakten en 3!uur te vroeg op onze eindbestemming kwamen. Aangezien we de andere twee dagen wel super weer hadden en al meer dan genoeg foto's hadden gemaakt, vonden we het niet eens zo erg en hebben we heerlijk van een kop warme chocomelk en een cheese cake genoten:):)
Het was een wandeltocht om nooit te vergeten, tot nu toe, het mooiste wat ik in NZ heb gezien. Alsof je middenin de filmset van de lord of the rings liep, wat ook zo was, maar dan zonder de acteurs.
De dag erna heerlijk uitgerust.